Nieuw Rotterdamse Bijenkorf gereed

Aan de enige boulevard van Rotterdam, de levendige Coolsingel, staan op dit ogenblik twee Bijenkorven, en het publiek van de Maasstad moet het beleven, dat het in geen van beide warenhuizen terecht kan. Want het ene gebouw, de creatie van Dudok, dat sedert 1930 het aspect van de Coolsingel hielp bepalen maar tien jaar later voor ruim tweederde deel in puin werd gegooid, is gisteravond definitief gesloten, en de nieuwe Bijenkorf, verlokkend in zijn blanke pracht, kan pas de volgende week dinsdag in gebruik genomen worden. De weemoed om de verdwijning van het oude warenhuis, dat, hoe het in de eerste jaren ook een opzienbarend aandeel bezat in de strook Coolsingelkolossen, toch vertrouwde contouren had gekregen met zijn markante toren en glazen bonbonnlère, zal wel spoedig overstemd worden door vreugde om de nieuwe, nu minstens eten opzienbarende en in zo menig opzicht totaal van het gangbare warenhuistype afwijkende Bijenkorf op de hoek van de Van Oldenbarneveldtstraat.

Nog enkele dagen, en Rotterdam kan er nieuwsgierig gemaakt door de opvallende architectuur van twee zijden in binnendringen om te beoordelen, of het interieur wel voldoet aan de, door de mysterieuze gevels zo hooggespannen, verwachtingen. En dat zal waarlijk niet tegengevallen. Het publiek kan zich verspreiden over vier verdiepingen met behulp van acht roltrappen, rijzend en dalend (capaciteit 6.000 personen per uur) liften en trappen, en al wandelend keus maken uit 180.000 artikelen, die ruim 1.000 verkoopsters onder hun hoede hebben. Een prettige, het daglicht nabootsende buisverlichting, onafgebroken luchtverversing en ruime paden tussen meubilair met grote etaleermogelijkheden zullen het bedrijf in dit aller modernste winkelpaleis tot een hoogst aangename bezigheid maken. De nieuwe Bijenkorf in Rotterdam is er op berekend dagelijks 100.000 mensen te verwerken. Wanneer er meer dan 10.000 personen over de verdiepingen dwalen, gaan de toegangen dicht, want dan zou het al te gezellig worden.

De verkoopoppervlakte van 12.000 vierkante meter is weliswaar kleiner dan die van het oude gebouw, dat beschikt over 14.000 vierkante meter, maar eventueel zou de derde etage nog bil de winkelruimte getrokken kunnen worden. Voorts Is door een veel efficiëntere indeling van meubilair en looppaden meer rendement bereikt dan de oude Bijenkorf opleverde. Een attractie te meer vormt liet glazen paviljoen aan de achterzijde van het pand, de (of het?) Bijkorama, dat een overgang wil zijn tussen de lage Lijnbaan en het reusachtige warenhuis. Afgezien van de medewerking van twee Amerikaanse architecten, Marcel Breuer en D. Schwartzman, die tezamen met hun Amsterdamse collega A. Elzas het gebouw hebben ontworpen, is alles aan en in de nieuwe Bijenkorf Nederlands fabrikaat. Het gehele pand, inclusief de aangebouwde bioscoopzaal — Cineac N.R.C. — heeft het niet geringe bedrag van 15 miljoen gulden gekost.

De wenselijkheid, dat het restant van Dudoks schepping aan de Coolsingel zou verdwijnen, deed zich al vrij spoedig na de oorlog voor. De afdeling Stadsontwikkeling droomde zich op deze plaats een groot verkeersplein, dat tevens de logische voortzetting van Blaak naar Westblaak zou accentueren. Bovendien werd met het opruimen van de oude Bijenkorf bereikt, dat de Coolsingel dan het zo felbegeerde uitzicht op de rivier zou bieden. De directie van het warenhuis zwichtte voor deze argumenten en trok de architecten Breuer en Elzas en voor het interieur de heer Schwartzman aan, die met voortvarendheid plannen uitwerkten, niet alvorens nauwgezet een studie gemaakt te hebben van de eisen die een modern warenhuis stelt. Op 10 maart 1955 ging de eerste paal de grond in, en nu na twee jaar zal het publiek er dus zijn intrede al kunnen doen. Oorspronkelijk had men gehoopt in het najaar van 1956 al zover te zijn.

Op een persconferentie die gisteren werd gehouden, hebben de directeur van de N.V. magazijn De Bijenkorf, dr. G. van der Wal, en de 3 samenwerkende architecten een aantal wetenswaardigheden verteld over het tot stand komen en de functionering van de nieuwe zaak. Het ontwerpen van warenhuizen is in de laatste jaren uitgegroeid tot een taak van specialisten. In Amerika heeft men op dit terrein wel de meeste ervaring, reden waarom een Amerikaanse architect in ds arm is genomen. Omdat de heer Elzas echter ook reeds enkele Bijenkorfprojecten had voltooid, werd ook diens medewerking ingeroepen. Beide heren toonden zich gistermiddag enthousiast over de onderlinge harmonieuze verstandhouding, die tot het stoutmoedige ontwerp van de nieuwe Bijenkorf had geleid.

De heer Elzas merkte op, dat het gebouw van binnen uit naar buiten was gedacht. Glazen gevels zijn voor een warenhuis eigenlijk niet functioneel, omdat er in de meeste gevallen kasten of toonbanken voor gezet worden. Men meent thans algemeen dat een gesloten gevel derhalve de oplossing biedt, maar mag toch ook weer niet zo dicht zijn, dat alle contact met de buitenwereld verbroken sou worden. Dit contact wordt nu onderhouden door smalle vensters, die een mogelijk gevoel van opgesloten zijn vermijden. Marcel Breuer vulde deze uiteenzetting aan met te zeggen, dat een warenhuis een eigen „interlor llfe” moet leiden, dat een levendige relatie met de wereld daarbuiten niet verdraagt. Kleine openingen in de gevel die het daglicht beperkt doorlaten s(jn niettemin gewenst. Als lichtbronnen zijn zij echter te verwaarlozen, tenzij men er vlak onder staat. Wanneer klanten zulks wensen, kunnen z|| dus artikelen in natuurllcht bekijken. De nieuwe Bijenkort is het grootste werk, dat Breuer ooit voltooide.

Wat de binnenarchitectuur betreft heeft de Amerikaan Schwartzman gestreefd naar een zodanige indeling van meubilair en overig inventaris, dat ook de klant met beperkte tijd een goed overzicht pp de artikelenvoorraad geboden wordt. Nieuw zijp de seizoenafdelingen op de begane grond, waar typische, telkens wisselende seizoenartikelen kunnen worden verkocht, terwijl men bij wijze van proef de huishoud- en levensmiddelenafdeling in de kelder gesitueerd heeft. De overige verdiepingen bevatten de gebruikelijke goederen. Op de tweede verdieping is een zeer aantrekkelijke lunchroom ingericht, van waaruit men vla een loggia een fraai uitzicht heeft over het Coolsingelgewoel en. maar niet meer voor lang, op de oude Bijenkorf. Door middel van een telex kunnen bestellingen aan de van een zeer moderne inrichting voorziene keuken worden doorgegeven. Burgemeester mr. P. E. van Walsum zal het gebouw dinsdagmorgen officieel voor het publiek openstellen.

uit:
De Tijd
14 maart 1957


Source photo: ANP
Photographer: Peter van Zoest
Copyright